RYS HISTORYCZNY POWSTANIA KOŁA STOWARZYSZENIA EMERYTÓW I RENCISTÓW W NOWYM SĄCZU

W dniu 05.12.1989 r w Nowym Sączu odbyło się zebranie tymczasowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów MSW.

Członkami założycielami byli : Tadeusz Dusza, Witold Staszak Marian Noszczyński, Stanisław Wnęk, Stanisław Skórecki, Tadeusz Ryba, Władysław Majewski, Józef Kordyl, Eugeniusz Trojanowski, Aleksander Wrotniak, Wiesław Wroński, Jerzy Firek, Edward Kwaśniewski Stanisław Brzóska, Kazimierz Mazur. Przewodniczącym Tymczasowego Komitetu wybrano Tadeusza Duszę a członkami Zarządu zostali Władysław Majewski i Wiesław Wroński. Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej został Eugeniusz Trojanowski.

W dniu 7 marca 1990 roku postanowieniem Sądu Wojewódzkiego, Niezależne Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów Spraw Wewnętrznych w Nowym Sączu wpisane zostało do rejestru stowarzyszeń. Liczyło ono w tym czasie 30 członków i miało siedzibę w Nowym Sączu przy ul. Dunajewskiego 11. Możliwości działania stowarzyszenia były jednak ograniczone i środowisko policyjne podchodziło do niego z nieufnością. Niemniej jednak początkiem 1998 roku w związku z eskalacją działań zmierzających do niekorzystnej zmiany niektórych przepisów, a zwłaszcza zasad waloryzacji emerytur i rent Zarząd Główny podjął inicjatywę utworzenia Związku Stowarzyszeń. Za utworzeniem takiego gremium wypowiedział się jednoznacznie Zarząd Stowarzyszenia Emerytur i Rencistów Więziennictwa, Zarząd Główny Emerytur i Rencistów Pożarnictwa RP oraz wiele Zarządów Wojewódzkich Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych. Byli oni więc prekursorami funkcjonującej obecnie Federacji Stowarzyszeń służb mundurowych.

Na początku 1990 roku wobec perspektywy rozwiązania Klubów Emerytów i Rencistów pojawiły się spontanicznie powstające grupy osób chcących działać w obronie zagrożonych interesów środowiska, byłych funkcjonariuszy, żołnierzy i pracowników Resortu Spraw Wewnętrznych. Powstała idea utworzenia stowarzyszenia, które byłoby w stanie podjąć skuteczną walkę o utrzymanie wcześniej nabytych uprawnień emerytalnych i zdobyczy socjalnych. W tej sytuacji w Szczecinie powstała inicjatywa powołania do życia jednego stowarzyszenia zrzeszającego wszystkich byłych funkcjonariuszy. W dniu 29 maja 1990 roku w Szczecinie odbyło się zebranie członków założycieli na którym to uchwalono powołanie do życia organizacji o zasięgu ogólnopolskim pod nazwą "Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów Resortu Spraw Wewnętrznych Rzeczpospolitej Polskiej". W dniu 16 lipca 1990 roku Sąd Wojewódzki w Szczecinie wpisał do rejestru stowarzyszeń organizację o tej nazwie. W dniu 29 czerwca 2006 roku na V Krajowym Zjeździe zmieniono dotychczasową nazwę na " Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów Policyjnych" i nazwa ta obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Wracając jednak do nowosądeckich realiów to ostatnim Przewodniczącym a zarazem likwidatorem Niezależnego Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Resortu Spraw Wewnętrznych był kol. Michał Kowalczyk, późniejszy W-ce Prezes SEiRP, a obecne członek Zarządu Koła w Nowym Sączu. Wspólnie z kol. Eugeniuszem Trojanowskim są klamrą spinającą poprzednie i obecne stowarzyszenie.

Po wyborach w dniu 25 kwietnia 2006 roku zaczynaliśmy skromnie. Stan koła liczył 50 członków a po jego weryfikacji pozostało 30. W chwili obecnej liczba naszych członków przekroczyła już 200 osób i to nie tylko byłych policjantów ale również członków rodzin, emerytowanych funkcjonariuszy Straży Granicznej. Ale działalność Koła to nie tylko przyjmowanie składek, opiniowanie wniosków o zapomogi czy udział w pogrzebach. To wycieczki, imprezy okolicznościowe, zabawy karnawałowe, spotkania we własnym gronie, integracja z innymi organizacjami tj. NSZZ Policjantów, Koło Emerytów przy NSZZ Policjantów a ponadto z emerytami i rencistami wojskowymi, Straży Granicznej, Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Straży Miejskiej w ramach Federacji Służb Mundurowych z którymi to służbami podpisaliśmy porozumienie o współpracy w dniu 17 marca 2009 roku.

Dzięki przychylności zwierzchników Komendy Miejskiej Policji w Nowym Sączu mamy swoje pomieszczenia gdzie można się spotykać i od pewnego czasu pomieszczenia te tętnią życiem. Dla wszystkich drzwi są otwarte. Na wszystkich czeka kawa lub herbata i członek Zarządu, z którym można porozmawiać, wymienić poglądy i który w miarę swoich możliwości pomoże rozwiązać problemy życiowe albo po prostu cierpliwie wysłucha.